We laten het vaak maar gebeuren en zijn ons niet bewust van de impact van bepaalde (be)handelingen. We rennen onszelf voorbij, gaan maar door, gefocust op ons doel, zonder stil te staan waar onze behoefte ligt. We denken dat het normaal is om bepaalde klachten te hebben. Dat het normaal is om ons vaak moe te voelen, spanning in ons lijf te hebben. Sterker nog, we voelen het vaak niet eens meer, omdat we er zo gewend aan zijn geraakt.
Ik ben echt geschokt wat we onszelf soms aandoen, ook al doen we dat niet bewust. Ik zal je een paar voorbeelden geven die ik onlangs tegenkwam.
Over haar grenzen
Een vrouw die graag kinderen wilde, ging tot het uiterste met IVF behandelingen en allerlei onderzoeken en gerommel in haar intieme gebied. Gelukkig kwamen de kinderen uiteindelijk wel. Echter pas jaren later, toen ze bezig was met energiewerk en healing, besefte ze hoe ver ze over haar grenzen had laten komen. Ze werd zich toen pas bewust van de impact die tien jaar behandelingen in het ziekenhuis hadden gehad. Het verdriet stroomde er uit.
Onvolledige verliesverwerking
Een andere vrouw wilde altijd graag vier kinderen, maar het bleef er bij twee. Ze dacht dat ze allang verwerkt had dat er geen kinderen meer kwamen en had zich erbij neergelegd. Totdat in een sessie bleek dat haar lichaam aangaf dat ze nog twee kinderen droeg waar ze ’s nachts voor zorgde. De vrouw had vaak een opgeblazen buik en leek wel zwanger, vond ze. Ook droomde ze vaak over baby’s en kinderen, waar ze van beviel en die ze borstvoeding gaf of waar ze op andere manieren voor zorgde. Het gevolg was dat ze ’s ochtends moe wakker werd. Toen ze zich hiervan bewust werd, kwam er veel verdriet los en kon ze beginnen aan de diepgaande verwerking.
Impact van klachten
Tot slot nog een vrouw die al jaren last had van urineverlies bij inspanning. Ze vond het af en toe wel vervelend, maar dacht dat het wel meeviel. Totdat ze zich bewust werd wat ze er allemaal voor liet. Ze vermeed hardlopen en sporten. Ze moest altijd nee verkopen aan haar kinderen als ze met haar op de trampoline wilden, want dat hield ze niet droog. Kortom ze had allerlei vermijdingsstrategieën toegepast, zodat ze zo min mogelijk geconfronteerd werd met dit urineverlies. Toen ze zich hiervan bewust werd, reageerde ze heel emotioneel. Dit had veel meer impact op haar leven dan ze dacht. Ze was helemaal niet vrij in haar keuzes.
Daarnaast werd ze geconfronteerd met een vriendin die haar baarmoeder moest laten verwijderen, omdat het verzakt was, waar ze veel van pijn had. Helaas had die vriendin deze ingreep niet kunnen voorkomen, omdat ze niet op tijd de juiste hulp gevonden had.
De vrouw met urineverlies besloot haar lichaamssignalen serieus te nemen en ging aan de slag met haar bekkenbodem om zowel (de gevolgen van) het urineverlies te stoppen als verzakking van haar organen te voorkomen.
Vermijdingsstrategieën
Deze verhalen van vrouwen raken me. Ik herken zelf dat ik mezelf ook voorbij liep in het verleden. Dat ik strategieën ontwikkelde, zodat ik niet geconfronteerd werd met mijn gebreken. Dat ik mijn klachten bagatelliseerde (“zo erg is het niet”, “iedereen heeft wel eens ergens last van”). Dat ik mezelf en mijn lichaam niet serieus nam. Mijn hoofd vond immers dat er belangrijkere dingen waren (werk, gezin enz).
Gelukkig ligt die tijd grotendeels achter mij. Ik neem mezelf en mijn lichaamssignalen steeds vaker serieus. Tuurlijk sluipt er soms wat tussendoor, want ‘niet zeuren, gewoon doorgaan’, is mij zeer bekend.
Pijn
Ik sta tegenwoordig meerdere keren per dag stil bij mijn lichaam en laat spierspanning bewust los op een uitademing. Ook vraag ik mezelf hoe ik me voel. Ik neem momenten om ‘naar binnen te gaan’. Even contact maken met mezelf en mijn gevoel.
Daarnaast ben ik bezig met Taoïstische oefeningen, die diepe blokkades opheffen. Dan word ik me weer bewust hoeveel spanning zich diep in mijn lijf verstopt heeft en mijn energiestroom op sommige plekken nog blokkeert. Dat doet pijn en juist het toelaten van die pijn is helend. Want hoe vaak verdoven we onze pijn niet? Stoppen we ons gevoel weg? Zoeken we afleiding in de vorm van eten, drank, gamen, seks? Pijn is een signaal dat er iets uit balans is. Pijn is een signaal om serieus te nemen.
Neem je klachten serieus
Mijn vragen aan jou zijn: Hoe ver wil jij je klachten laten komen? Hoe lang ga je door? Ten koste van wat?
Je bent de moeite waard om jezelf en je klachten serieus te nemen. Hoe dan ook krijg je de rekening op een bepaald moment gepresenteerd. Je lichaam kan het op den duur niet langer voor zich houden, het geeft steeds duidelijkere signalen af, want het wil geheeld worden.
Voorkomen is beter dan genezen. Ik wens je toe dat je naar je lichaam luistert en in volledige vrijheid kan leven.
Vind je het fijn om onder begeleiding te kijken naar wat je lichaam je te vertellen heeft? Wil je een healing ontvangen? Neem dan vrijblijvend contact met me op. Ik begeleid je graag.