Iedereen ervaart wel eens stress. Van de meeste stress zijn we ons totaal niet bewust. Stress is namelijk veel meer dan alleen de emotionele stress die de meesten van ons wél herkennen. Stress ontstaat bij álles waar het lichaam op moet reageren. Natuurlijk kun je denken aan angsten en je zorgen maken, maar ook tijdgebrek, wondjes, ontstekingen en temperatuurverschillen zorgen voor stress.
Stressrespons
We krijgen dagelijks ontelbaar veel indrukken binnen. Ook de vele keuzes waar we voor staan, kunnen stress veroorzaken. Allemaal factoren die enorm veel invloed op ons hebben en die een stressrespons veroorzaken.
De geest ziet veel bedreigingen en voelt vaak een gebrek aan controle. In ons dagelijks leven wordt het overlevingssysteem soms zo vaak getriggerd dat het niet meer tot rust komt. Deze triggers kunnen bepaalde negatieve ervaringen zijn. Ook gedachten of ongewenste patronen (je denkt het één en je doet het ander) kunnen de stressreactie aan zetten. Er ontstaat steeds dezelfde stressreactie: de stressrespons is chronisch geworden.
Deze stressreactie zorgt ervoor dat er energie vrijkomt om te vechten of te vluchten. Er worden stresshormonen aangemaakt, zodat wij adequaat kunnen reageren op “gevaar”. De spieren van onze ledematen worden dan voorzien van veel energie, zodat we daadwerkelijk kunnen vechten of vluchten. Deze energie wordt echter onttrokken aan belangrijke functies die we niet direct nodig hebben wanneer wij moeten vechten of vluchten. Denk aan het helder denkvermogen, het slaapcentrum, de spijsvertering en het immuunsysteem. Als de stress te lang aanhoudt, raken deze systemen verstoord, waardoor we minder goed functioneren en kwetsbaar worden voor ziektes.
Trauma
Kortom stress mobiliseert energie om te vechten of te vluchten. Echter, als de situatie te overweldigend of te gevaarlijk is dat vechten of vluchten niet mogelijk is, val je stil, je bevriest. Hierbij spreken we van trauma. De situatie is zo overweldigend dat je contact met de realiteit verliest. Je bent je niet bewust van wat je meemaakt. Je dissocieert en er vindt een splitsing van de psyche plaats in een traumadeel, een overlevingsdeel en een gezond deel. Het traumadeel bevat de onverwerkte pijn. Het overlevingsdeel doet er alles aan om dit niet te voelen – door te controleren, pleasen, perfectioneren of dissociëren. Het gezonde deel wil heel zijn.
Deze delen zijn vaak onbewust actief en worden opgeslagen in het lichaam en energieveld. Hierover kun je meer lezen in mijn blog over vroegkinderlijk trauma. Overigens is deze splitsing van de psyche een noodmechanisme, zodat je de situatie kunt overleven.
Trauma vanuit energetisch oogpunt
Vanuit energetisch oogpunt is trauma energie die bevriest, doordat ten tijde van de stressvolle / overweldigende gebeurtenis de gevoelens en lichamelijke ervaringen niet (volledig) toegelaten kunnen worden. Dit trauma kan als een soort ijsblok in het energieveld gaan zitten, waardoor de energie niet meer volledig kan stromen en op den duur tot lichamelijke en psychische klachten kan leiden. Deze blokkade kan opgeslagen liggen in (één van) de chakra’s of auralagen. In het ‘ijsblok’ liggen gevoelens, beelden, herinneringen, geuren enz. opgeslagen. Tijdens KwantumKracht behandelingen, Energetische traumaverwerking en ik-grensbewustzijnsopstellingen kan de blokkade onderzocht en opgeheven worden, zodat het trauma verwerkt wordt, de onderliggende energie losgelaten wordt en de energie weer gaat stromen. Trauma hoeft niet herbeleefd te worden; het gevoel van veiligheid, niet de gebeurtenis, is het uitgangspunt voor heling.
Wat trauma met je doet
- * Verlies van controle in een overweldigende situatie maakt dat je wellicht de neiging hebt om alles onder controle proberen te houden
- * Splitsing van de psyche (traumadeel, gezond deel, overlevingsdeel): meestal heb je last van de overlevingsdelen, die er alles aan doen om de pijn niet te hoeven voelen, zoals pleasegedrag, te hard werken, alles perfect willen doen, verslavingen
- * Afgesneden van jezelf, relaties en omgeving: moeite met relaties aangaan en behouden
- * Grenzen zijn overschreden, je gevoel van veiligheid is bedreigd: je hebt moeite met grenzen aangeven en gaat regelmatig over je eigen grenzen, als je al weet waar die liggen
- * Autonome zenuwstelsel raakt verstoord, wat o.a. tot onrust, piekeren, paniekaanvallen, angsten, vermoeidheid, depressie en vage klachten kan leiden
- * Trauma wordt opgeslagen in lichaam en energieveld. Dit kan op den duur tot allerlei lichamelijke en psychische klachten leiden (zonder dat er een medische oorzaak gevonden wordt)
Overigens moet je bij trauma niet alleen aan geweld, misbruik en oorlog denken. Het gaat nl. niet zozeer om de gebeurtenis zelf. Dr. Gabor Maté verwoordt helder wat trauma is: Trauma is niet wat je overkomt, het is wat binnenin je gebeurt als resultaat van wat jou is overkomen. Trauma is ook wat niet gebeurd is en had moeten gebeuren (bijv. tekortkoming in je levensbehoeften, gebrek aan liefde en aandacht).
Verschillende vormen van trauma
Trauma kent vele gezichten. Hieronder vind je een overzicht (zonder compleet te willen zijn):
- * Shocktrauma (enkelvoudig trauma): een eenmalige ingrijpende gebeurtenis, zoals een ongeluk of overval.
- * Complex trauma: langdurige blootstelling aan onveiligheid, vaak in de jeugd.
- * Ontwikkelingstrauma of vroegkinderlijk trauma: ontstaan tijdens conceptie, zwangerschap, geboorte of de eerste levensjaren. Vaak door verwaarlozing, geweld of conflict.
- * Identiteitstrauma: wanneer een kind niet wordt gezien als een autonoom wezen met een eigen wil, maar als verlengstuk van de ouder.
- * Hechtingstrauma / liefdestrauma: als de ouder (vaak de moeder) emotioneel niet beschikbaar is door eigen onverwerkt trauma.
- * Verliestrauma: verlies van een dierbare, gezondheid, thuisland of andere fundamentele basis.
- * Existentiële trauma’s: situaties waarin je (of iemand anders) letterlijk in levensgevaar was.
- * Transgenerationeel trauma: trauma dat van generatie op generatie wordt doorgegeven.
- * Secundair trauma: trauma dat ontstaat door langdurig contact met andermans leed (bijvoorbeeld bij hulpverleners).
Wat deze vormen gemeen hebben: er is sprake van controleverlies, een overschrijding van je grens en verlies van verbinding – met jezelf, je lichaam, je omgeving.
De kracht van het onderbewuste brein
Alles wat je ooit hebt meegemaakt, ligt opgeslagen in je onderbewuste. Het onderbewuste brein heeft een ongekende capaciteit: vele malen groter dan het bewuste brein. Dat moet ook wel, want het onderbewuste brein coördineert en controleert o.a. de stofwisseling en het immuunsysteem. Ook houdt het onze lichaamstemperatuur op peil, laat ons hart kloppen en regelt de spijsvertering. Daarnaast speelt het onderbewuste brein ook een grote rol in de psyche en emoties. Ons onderbewuste brein geeft toegang tot al onze ervaringen, ook al herinneren we ze niet meer.
Nu is het zo dat 95% van onze gedragingen en overtuigingen voortkomen uit ons onderbewustzijn. Slechts 5% is bewust gestuurd (vanuit ons denken). Onze keuzes gebeuren automatisch, gestuurd door gewoontes, overtuigingen en ervaringen. Wat wij werkelijk, diep van binnen over onszelf en de anderen geloven stuurt ons gedrag aan. Dat is niet altijd op een behulpzame manier. Gedachten als: ‘Ik ben niet goed genoeg’, ‘ Ik kan dat niet’, ‘Ze hebben iets tegen mij’, ‘Ik hoor er niet bij’, ‘Wat gaan de mensen wel niet van me denken’, ‘Ik moet hard werken om gelukkig te zijn’,…., brengen ons in stress. Hierdoor staan we onszelf vaak in de weg. We reageren niet zoals we graag willen of doen dingen die we eigenlijk niet willen. Onze automatische piloot neemt het dan over. En dan hebben we, bijvoorbeeld, die reep chocola al weer op voor we er erg in hebben.
Traumatische ervaringen van voorouders
Mark Wolynn zegt dat ons onderbewuste niet alleen traumatische herinneringen bevat, maar ook onopgeloste traumatische ervaringen van onze voorouders. In dit gedeelde onderbewuste, herbeleven we fragmenten van het geheugen van een voorouder en denken we dat het van onszelf is. Dit kom ik regelmatig tegen bij cliënten. Zowel in KwantumKracht behandelingen als tijdens een familieopstelling of ik-grensbewustzijnsopstelling, kan duidelijk worden dat een bepaald zwaar gevoel of last niet bij de cliënt hoort, maar bij iemand anders in het familiesysteem. Hierdoor kan de cliënt dit makkelijk(er) loslaten.
Herken je jezelf hierin?
Ervaar je (onverklaarbare) spanningen, vermoeidheid, blokkades, zwaarte, schuldgevoelens of het gevoel vast te zitten? Vraag je je af waar dat vandaan komt? Misschien speelt trauma een rol – oud of overgenomen, bewust of onbewust.
Ik kijk graag met je mee. Samen onderzoeken we waar jouw systeem stress of trauma vasthoudt – en hoe we dit met zachte aandacht kunnen loslaten.