Vroegkinderlijk trauma
Voor de jaren 70 werd er gedacht dat kinderen tot een jaar of 3 geen gevoel hadden. Toen werd er geen verdoving gebruikt tijdens operaties bij zeer jonge kinderen. Vanaf de jaren 70 kwam de ontwikkelingspsychologie op gang en werd steeds duidelijker welke invloed bepaalde gebeurtenissen op het ontwikkelende kind hebben. Dit bleek al vanaf het moment van de bevruchting.
Overweldigende gebeurtenissen, waarbij vechten of vluchten niet mogelijk is en langer aanhoudende stress schadelijk is voor het kind, zorgen ervoor dat de psyche zich opsplitst. Wanneer dit optreedt vanaf de bevruchting tot de jonge levensjaren wordt dit vroegkinderlijk trauma genoemd.
Tot een jaar of 3 kan een kind nog geen woorden geven aan gebeurtenissen en worden beelden vaak nog niet opgeslagen. Wel worden de waarnemingen opgeslagen in het gevoelsgeheugen. Dit wordt ook wel het impliciete geheugen genoemd. Wat in dit impliciete geheugen ligt opgeslagen kan op volwassen leeftijd nog steeds onze realiteit bepalen. Dit geldt overigens ook voor traumatische gebeurtenissen die in je expliciete geheugen liggen opgeslagen. Dat zijn de herinneringen waar je je bewust van bent. Echter kunnen bepaalde ervaringen zo overweldigend zijn, dat de herinnering verdrongen wordt uit het bewustzijn.
Splitsing van de psyche
Voor het verdringen van herinneringen neem ik je even mee naar de theorie van dr. Franz Ruppert, een Duitse psychotherapeut. Hij stelt dat op het moment dat we iets traumatisch ervaren, een deel van de psyche afsplitst. Om dit zogenaamde traumadeel af te schermen, vormt zich een overlevingsdeel. Dit overlevingsmechanisme blijft in ons leven actief, zolang we niet inzien waar het vandaan komt of welk doel het dient/diende. Dit overlevingsmechanisme is een automatisch reactiepatroon geworden, waar je veel last van kan hebben. Dit zijn de gevolgen van vroegkinderlijk trauma.
Overlevingsmechanismen
Enkele voorbeelden van overlevingsmechanismen zijn: het iedereen naar de zin willen maken, ook als je daar geen zin in hebt (pleasen); controle willen houden over alles; kritisch zijn op anderen, maar vooral ook naar jezelf toe; alsmaar doorgaan, terwijl je lichaam aangeeft dat je rust nodig hebt; jezelf altijd van de zonnige kant laten zien, ook al voel je je ellendig; en zo kan ik nog wel een tijdje doorgaan.
In dit alles ga je voorbij aan je eigen behoeften en verbinding met jezelf. Je staat op scherp en op de automatische piloot doe je dingen die je eigenlijk niet wil. Je kan dit onder andere merken doordat je je moe voelt, geïrriteerd raakt, overprikkeld bent, je onrustig of gespannen voelt en/of pijntjes of andere klachten krijgt.
Zo’n overlevingsmechanisme wordt meestal actief op het moment dat er iets getriggerd wordt bij je. Je gaat dan in de vecht-, vlucht, bevries- of instortmodus.
Hoe heel je vroegkinderlijk trauma?
De eerste stap is bewustwording. Merk de momenten op dat je op de automatische piloot dingen doet, die je eigenlijk niet wilt. Neem een stap terug, haal bewust een aantal keer adem en observeer wat er gebeurt. Vraag jezelf af wat je wel wilt en wat je nodig hebt om dat te doen. Wellicht is het nodig om je uit te spreken en aan te geven waar jij behoefte aan hebt. Het kunnen kleine stapjes zijn, die ervoor zorgen dat je het patroon gaat doorbreken. Dit zorgt er ook voor dat je weer in contact komt met jezelf, met jouw behoeften.
Dit is het gezonde deel in jou, het derde deel in het model van Franz Ruppert.
Traumagevoelens
Naast het gezonde deel en de overlevingsdelen hebben we de traumadelen. Deze traumadelen bevatten onze onverwerkte emoties, maar kunnen ook overgenomen trauma’s zijn van onze (voor)ouders, zoals schuld- en schaamtegevoelens, verdriet, somberheid, boosheid. Het is belangrijk om emoties te verwerken. Het onderdrukken ervan kost veel energie. Indien het gaat om overgenomen trauma’s, dan is het goed om je hiervan bewust te worden en los te maken, zodat je je eigen leven kan leiden.
Begeleiding nodig?
Er is veel mogelijk om aan de slag te gaan met vroegkinderlijk trauma. Ik kan je 1-op-1 begeleiden, zodat je je verleden kunt loslaten en met meer energie en vreugde in het nu leeft en de toekomst tegemoet treedt.
Opstellingen
Familieopstellingen is een mooie manier om je bewust te maken waar bijv. bepaalde gevoelens zoals schuld, schaamte, verdriet en boosheid vandaan komen. Ook om inzicht te krijgen in wat er op onderbewust niveau saboteert en welke patronen er spelen. Zodat je vrij wordt om andere keuzes te maken. Dit kan 1-op-1, waarbij ik gebruik maak van vloer- en of tafelankers.
Daarnaast werk ik ook met representanten in een groep. Representanten nemen de “rol” aan van iemand, waarbij ze automatisch -ook al kennen ze degene waarvoor ze representant staan niet- bepaalde gevoelens en gedragingen laten zien. Dit laat de vraagsteller zien en voelen wat er onbewust speelt en kan leiden tot inzicht en stappen richting heling en integratie.
Tot slot bied ik allerlei mogelijkheden om ook je gezonde deel te versterken. Kijk hiervoor in mijn aanbod😊.
Heb je vragen of wil je overleggen hoe ik je met mijn aanbod het beste kan helpen, neem gerust contact met mij op.